Lato. Zatłoczony autobus lub tramwaj, poczekalnia, winda. Intensywna i drażniąca woń potu atakuje z każdej strony w najmniej oczekiwanym momencie. Takie sytuacje zdarzają się również w sytuacjach prywatnych, w domu czy podczas spotkań z bliskimi przyjaciółmi. Niepokojący jest fakt, że większość Polek (82%) nigdy nie powiedziało wprost, co o tym myślą. Wstyd, zakłopotanie, a może brak pomysłu jak to przekazać? Okazuje się, że najczęstszym powodem unikania szczerej rozmowy o nieprzyjemnych zapachach jest niechęć wyrządzenia przykrości drugiej osobie (45%) i przekonanie o tym, że jest to niegrzeczne zachowanie (34%). Prawie co szósta Polka czuje się w takich sytuacjach zawstydzona i nie wie, jak powiedzieć innej kobiecie o tym, że powinna o siebie zadbać. Przełam zapachowe tabu już teraz!

Jak, gdzie i kiedy rozmawiać?

dr Konrad Maj - psycholog społeczny

Dlaczego ludzie nie przekazują sobie informacji na temat brzydkich zapachów? Winna jest temu tzw. habituacja czyli to, że szybko przyzwyczajamy się do określonych bodźców np. nieprzyjemnych zapachów i po pewnym czasie przestajemy na nie reagować. Dlatego czasami warto delikatnie zwrócić komuś na to uwagę. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie jest to łatwe, bo zapach ciała traktujemy jako tabu, normy społeczne nakazują milczenie na ten temat. A jeśli już zdecydujemy się z kimś na ten temat porozmawiać, to nie wiemy, jak to zrobić. Przyczyną tego może być edukacja, a w zasadzie jej brak - nie posiadamy umiejętności dyskutowania na tematy trudne, intymne. Przed przystąpieniem do rozmowy warto zapewnić bliską osobę, matkę czy córkę o swoich dobrych intencjach i sympatii. Nadawca powinien uprzedzić, że jest mu dość niezręcznie o tym mówić, ale że preferuje otwartą rozmowę, zwłaszcza w kontakcie z osobami bliskimi.


Ważne jest wyrażenie zrozumienia dla sytuacji rozmówcy - np. poprzez powiedzenie „zdaje sobie sprawę z tego, że własnego zapachu się nie odczuwa, ja z kolei mam wyczulony węch" albo „wiem, że ostatnio dużo pracujesz i bardzo się stresujesz" - radzi Konrad Maj, psycholog społeczny. Pamiętajmy, aby przy tym nie generalizować (np. poprzez używanie słów „zawsze", „nigdy") oraz nie stosować mocnych określeń typu „smród", „odór". Spokojna, asertywna komunikacja wprost, choć trudna, zwykle poprawia relacje.


Nieco inaczej jest w przypadku osób, których nie znamy. Nie wiemy, z czego wynika ich zapach (choroba? stres? brak pieniędzy na środki higieny osobistej?). Na ile jest to stan permanentny, a na ile są one świadome swego zapachu. Nie wiadomo też, jak dana osoba zareaguje, gdy zwrócimy jej uwagę na wydzielany zapach. Bardzo dużo zależy nie tylko od sposobu rozmowy, ale od tego gdzie i kiedy nawiąże się do tego krępującego tematu. Przede wszystkim powinniśmy znaleźć odpowiedni moment i zapewnić dyskrecję - rozmowa musi mieć charakter ściśle prywatny.


Poradnik „ Jak jej to powiedzieć?" w pigułce- Rozmawiaj prywatnie, nie publicznie
- Znajdź odpowiedni moment
- Powiedz o tym, jak bardzo zależy Ci na Twojej rozmówczyni i jak ważna jest
dla Ciebie dobra relacja i jej podtrzymanie
- Zapewnij o życzliwości i dobrych intencjach
- Powiedz, że jest Ci niezręcznie o tym mówić, ale preferujesz otwartą i szczerą rozmowę
- Wyraź zrozumienie dla rozmówczyni: poinformuj, że masz wyczulony węch i że zdajesz sobie sprawę z tego, że własnego zapachu się nie odczuwa
- Nie generalizuj - mów np. „ostatnio wyczuwam u Ciebie..."
- Wybieraj pozytywne konstrukcje np. „lubię jak używasz dobrego antyperspirantu"
- Używaj delikatnych słów np. „dziwny zapach"
- Obdaruj bliską osobę prezentem np. antyperspirantem, który pomoże jej w walce z nieprzyjemnym zapachem
Pocenie się jest naturalne i nie powinniśmy się go wstydzić. Może stać się dużym problemem wtedy, gdy zapach bliskiej nam osoby jest zbyt intensywny i drażniący. Warto przełamać zapachowe tabu i otwarcie o tym porozmawiać. Zadbajmy o naszą matkę, córkę czy przyjaciółkę - nie bój się! Pomyśl, jak wiele może zyskać każda
ze stron!